Online-Bibliothek

... 18, 242; στείχειν εἰς πόλεμον φϑισήνορα , 2, 833; οὐ πολέμοιο δυσηχέος ἐμνώοντο , 686, ... ... σᾷ δυςϑύμῳ τίκτουσ' αἰεὶ ψυχᾷ πολέμους , El . 212; πόλεμον συγγόνῳ ϑέσϑαι , Eur. ... ... An . 2, 3, 7 u. Folgde; πόλεμον πολεμεῖν, ποιεῖσϑαι, ἄρασϑαι, ἐκφέρειν, ἐπαγγέλλειν u. ä. ...

... . Prot . 350 a; auch πόλεμόν τινα πολεμεῖν , Rep . VIII, 551 d; pass ., οὗτος ὁ πόλεμος οὕτως ἐπολεμήϑη , Menex . 243 e; τὰ περὶ Πύλον ἐπ ολεμεῖτο , Thuc . 4, 23; τοὺς πλείστους πολέμους πεπολεμηκυῖα , Plut. Timol ...

πολεμόω , verfeinden, zu Feinden machen, τινάς ; übertr. ... ... μετὰ μεγίστων καιρῶν οἰκειοῠταί τε καὶ πολεμοῠται , Thuc . 1, 36; ἐπεπολέμωτο , 57, worauf sich ... ... med ., ὅσοι γὰρ νῠν μηδετέροις ξυμμαχοῠσι, πῶς οὐ πολεμώσεσϑε αὐτούς , Thuc . 5, 98. ...

πολεμία , ἡ , s. πολέμιος 3.

πολέμιος , auch 2 Endgn, den Krieg betreffend, kriegerisch, bes ... ... χϑών , Feindesland, 570; οἱ πολέμιοι , die Feinde, 259; ἄνδρα πολέμιον ἐχϑρόν τε , Soph. ... ... 1, 78. 79; feindselig, εἰ πολέμιος ὥςπερ λύκος ἐπὶ ποίμνην τις ἴοι , Plat. Rep ...

πολεμίζω , ep. auch πτολεμίζω , fut . πολεμίσω , dor. u. ep. πολεμίξω , poet. = πολεμέω , Krieg führen, kämpfen, fechten; εἵνεκα ... ... Einem verbündet, unter, 9, 352; τόξῳ πολεμίζων , Pind. Ol . 9, 34; I. ...

πτόλεμος , ὁ , poet., bes. ep. statt πόλεμος , u. so in den abgeleiteten Wörtern, wenn der kurze Endvocal des voranstehenden Wortes durch Position lang werden soll.

πολεμικός , zum Kriege geschickt, kriegerisch ; ἀνήρ , ... ... 5 u. sonst; ἡ πολεμική , sc . τέχνη , die Kriegskunst, Plat. Prot . ... ... 2, 6, 1. 6. 7 unterscheidet es von φιλοπόλεμος; er vrbdt auch ἀνέκραγε πολεμικόν , 7, 3, 33, ein Kriegsgeschrei ...

πολεμήϊος , ion. statt des ungebr. πολέμειος , kriegerisch ; oft bei ... ... Il ., immer in der Vrbdg πολεμήϊα ἔργα , 2, 338; τεύχεα , Hes. sc . 238. Auch Her . 5, 111, τὰ πολεμήϊα δόκιμος .

πολεμήτωρ , ορος , poet., kriegerisch, Opp. Cyn . 3, 204 u. einzeln bei a. sp. D.

πόλεμόνδε , adv . von πόλεμος , in den Krieg, Kampf, Hom ., bes. in der Il .

πτολεμίζω , ep. statt πολεμίζω , w. m. s.

πολέμειος , s. πολεμήϊος .

πολεμιστής , ὁ , Krieger, Kämpfer, Streiter; Hom . bes. in der Il.; verbunden αἰχμητήν τ' ἔμεναι καὶ ϑαρσαλέον πολεμιστήν 5, 602; voc . πολεμιστά 16, 492; Pind. N . 4, 27 I. 4, ...

πολεμησείω , desider . von πολεμέω , ich möchte gern Krieg, sehne mich nach Krieg, mich gelüstet nach Krieg, Thuc . 1, 33.

πολεμιστήρ , ῆρος, ὁ, = πολεμιστής (?).

πολέμ-αρχος , ὁ , 1) der Anführer im Kriege, Feldherr; Ἀχαιῶν πολέμ. ἀνήρ , Aesch. Ch . 1068; Spt . 810. – In Sparta der Vorsteher, Anführer einer μό-ρα , Her ...

πολεμ-αρχέω , den Krieg anfangen, anführen, bes. πολέμαρχος sein; Her . 6, 109; Xen. Hell . 5, 2, 25; Pol . 4, 18, 4; Plut. Pelop . 7.

πολεμ-αρχία , ἡ , Amt od. Würde des πολέμαρ-χος , Sp ., wie Polem . 1, 18.

πολεμό-φρων , ον , kriegerisch gesinnt, Schol. Od . 1, 48.