έψευσμένως ( ψεύδομαι ), erlogen, irrig, falsch, dem ὀρϑῶς entggstzt, Plat. Legg . X, 897 a; vgl. Strab . I p. 63.
δια-ψευστός , erlogen; διαψευστῶς λέγειν τὸ ψεῦδος , wissentlich eine Lüge sagen, Stob .
δι-εψευσμένως , erlogen, fälschlich, M. Ant . 2, 17; stand auch sonst Strab . 1, 3, 1.
ἀ-κατά-ψευστος , nicht erlogen, Her . 4, 191.
ψευδής , ές , lügend, lügenhaft ; Il . 4, ... ... Ant . 653; Eur. Or . 1608 u. öfter; – pass. erlogen, falsch, unwahr; Her. 1, 117; οὐ ψευδῆ λέγω ...