μίγδα , wie μίγα , gemischt, vermischt; μίγδ' ἄλλοισι ϑεοῖσι , mit den Göttern, Il . 8, 437; ὀστέα σοῦ καὶ Πατρόκλου κεῖται μίγδα , Od . 24, 77; H. h. Cer . 426.
μάννα , ἡ , der Brocken, das Krümchen, Sp ., bes. λιβανωτοῦ , mica thuris, Diosc .; vgl. B. A . 108; – τὸ μάννα , das Manna der Israeliten, LXX., N. T .