καχλάζω (vgl. χλάζω) , klatschen, plätschern; φιάλαν ἔνδον καχλάζοισαν δρόσῳ ἀμπέλου , sprudelnd vom Thau der Rebe, Pind. Ol . 7, 2; κῦμα πέριξ ἀφρὸν πολὺν καχλάζον Eur. Hipp . 1211, rings den Schaum zusammenplätschernd; Ap. Rh ...
πηγό-βρυτος , aus der Quelle sprudelnd, v. l . zu
θερμό-βλυστον , ῥεῖϑρον , warm sprudelnd, Paul. Sil . 74, 33.