αὐτάρ

[395] αὐτάρ (für αὖτε ἄρα, od. äol. für ἀτάρ; Hom. αὐτὰρ ἄρα Il. 2, 103), = ἀτάρ, aber, doch; bezeichnet einen bedeutsamen Gegensatz, Il. 1, 133 u. öfter; rasche Uebergänge, 1, 488 u. sonst; einem μέν entsprechend, Od. 19, 515 u. oft sp. D., = δέ, immer den Satz anfangend αὐτὰρ ἔπειτα, Il. 2, 406; αὐτάρ τοι, aber doch, 15, 45.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 395.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: