βροντάω

[464] βροντάω, donnern, Hom. öfters, Zeus Subject, Iliad. 8, 133. 20, 56 Odyss. 12, 415. 14, 305. 20, 103. 113; – Ar. Nubb. 374; übertr., von gewaltiger Stimme, Vesp. 624; imperf., ἐὰν βροντήσῃ Arist. H. A. 6, 2. 9, 3, der auch das pass. hat, divinat. somn. 1.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 464.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: