[490] γηρύω, dor. γᾱρύω, ertönen lassen, singen, γάρυον τοιαῠτα Pind. P. 4, 94; γλυκύ τι γαρυέμεν N. 3, 31; besingen, ἄεϑλα, κλέος, Ol. 1, 3 P. 5, 72; ὄπα γηρύσαντος ἤκουσα Ar. Pax 777; Orph. – Häufiger med., absolut, γηρύετ' H. h. Merc. 426; γηρύετ' ἀνϑρώπων ἄδικον νόον Hes. O. 258; ὅμοια μορφῇ γλῶσσά σοι γηρύεται Aesch. Prom. 78; vom Geblök der Rinder, ἁδὺ δὲ χὡ μόσχος γαρύεται Theocr. 8, 77; 9, 7; γαρύσομαι αἶσαν Pind. I. 1, 34; οὐ μὴ τάδε γηρύσῃ Eur. Hipp. 213; mit aor. pass., τίν' αὐδὴν τήνδε γηρυϑεῖσ' ἔσει, Aesch. Suppl. 455; aor. med., εἴϑε φϑέγμα γηρύσαισϑέ μοι Eur. Hipp. 1074; Philet. 16; σκῶπες ἀηδόσι γαρύσαιντο, um die Wette singen, Theocr. 1, 186. [υ Hom. h. Merc. u. Hes. im praes. kurz,]