[503] γραῖα, ἡ (γεραιά), die Alte, das alte Weib, Hom. einmal, Odyss. 1, 438 γραίης, var. lect. γρηός, s. Scholl.; Soph. Tr. 870 γραῖα; Ar. Th. 1024; Eur. öfter; auch Plat. Lys. 205 d; adj., γραῖα μήτηρ Eur Heracl. 584; Phoen. 1443; γυναῖκες Hec. 323; γραῖαι παλαιαὶ παῖδες Aesch. Eum. 68; vgl. Theocr. 6, 40. 7, 126; übertr., γρ. ἐρείκη Aesch. Ag. 290; ἄκανϑα Soph. frg. 748; vgl. γραῖος u. Nom. pr.