δυς-θαλπής

[681] δυς-θαλπής, ές, 1) kalt, Hom. Iliad. 17, 549 χειμῶνος δυσϑαλπέος (ἅπαξ εἰρημέν.), der übel wärmende, oder der Winter, in welchem man sich schwer erwärmt, Apoll. Lex. Hom. p. 61, 9 Δυσϑαλπέος· κακοῠ εἰς τὸ ϑάλπειν. »ἢ καὶ χειμῶνος δυσϑαλπέος.« – 2) drückend heiß, ϑέρος Qu. Sm. 11, 156.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 681.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: