δύς-ποτμος

[687] δύς-ποτμος, dem ein schlimmes Loos gefallen, unglücklich; Aesch. Prom. 119 u. öfter; Soph. Phil. 1105; χλιδή O. R. 886; öfter Eur.; Ar Ach. 394; D. Hal. 1, 17. – Adv., δυςπότμως, Aesch. Pers. 264; δυςποτμώτατα, Plut. Fab. 18.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 687.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: