εὐ-κρᾱής

[1076] εὐ-κρᾱής, ep. ἐϋκρᾱής, = εὔκρᾱτος, wohl gemischt, temperirt, κρήνη εὐκραὴς οὖσα πρὸς χειμῶνα καὶ ϑέρος Plat. Critia. 112 d. Bes. von Winden, mäßig, milde, Ap. Rh. 4, 891, οὖρος, 2, 1228; übtr., ἔρως, Opp. H. 4, 33. Vom Klima, τόποι, Arist. meteorl. 1, 14. – Adv. εὐκραῶς, Sp.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1076.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: