[1193] θεμείλιον, τό, dasselbe, auch nur im plur.; ϑεμείλιά τε προβάλοντο, sie legten den Grund, Il. 23, 255, wie ϑέσαν 12, 28; ϑεμείλια καρτερὰ πήξας Cyr. 6 (IX, 808); Γαίης ῥιζοῠχα ϑεμείλια Opp. Hal. 5, 680; Callim. Del. 260.