θήρα

[1208] θήρα, , ion. ϑήρη, die Jagd, das Jagen des Wildes, Il. 5,. 49 u. öfter, u. Folgde, ἡ περὶ ϑάλατταν ϑ. u. πτηνῶν Plat. Legg. VII, 822 d e, κυνηγέσια καὶ τὴν ἄλλην ϑήραν Legg. VI, 763 b; ϑήραν ποιεῖν Xen. Cyr. 1,.4, 14, ἐπὶ ϑήραν ἐξιέναι 1. 2, 9, öfter. – Auch wie bei uns für Jagdbeute, ἔδωκε ϑεὸς μενοεικέα ϑήρην Od. 9, 158, vgl. Aesch. Ch. 249, ϑήρα καλή, ein schöner Fang, von einem Menschen, Soph. Phil. 605; Eur. Bacch. 1142; Xen. Hell. 4, 1, 15; das Wild, Cyr. 2, 3, 25. – Uebertr., ἀνϑρώπων, τῶν ἐρώντων, Plat. Soph. 222 c. δυςμενῶν ϑήραν ἔχων Soph. Ai. 561. Phil. 828 τόξων, übh. eifriges Streben, Trachten wonach, τοῦ ἡδέος, ἐπιστημῶν, Plat. Gorg. 500 d Theaet. 198 a; Sp.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1208.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: