κῡρόω

[1537] κῡρόω, bestätigen, bekräftigen, begründen; φάτιν Aesch. Pers. 223; ἐπειδὴ τῇδ' ἐκύρωσεν φάτις ὑμῶν 517; δίκην, entscheiden, Eum. 551, vgl. 609; πρὶν κεκυρῶσϑαι σφαγὰς τῆς ϑυγατρός Eur. El 1069, d. i. ehe das Opfer vollzogen worden; Ζεῠ, ταῠτα κυρώσειας, bestätige, genehmige dies, Ar. Th. 369; – bes. im Staate, von der höchsten Gewalt, Etwas beschließen, bestätigen, festsetzen; Her. 6, 86, 2; ὡς κυρώσοντος Κλεισϑένεος τὸν γάμον ἐν ἐνιαυτῷ 6, 126; οὐδὲ κυρωϑῆναι ἔμενον τὸ προκείμενον πρῆγμα 8, 56; ἐπειδὴ ὴ ἐκκλησία κυρώσασα ταῦτα διελύϑη Thuc. 8, 69; νόμοι κυρούμενοι Andoc. 1, 84; παρ' ὑμῖν πάντα κυροῦται Dem. Lpt. 93; Sp., wie Pol., τοῦ δήμου κυρώσαντος τὰς διαλύσεις 17, 1, κυρωϑέντος τοῦ δόγματος ὑπὸ τοῦ δήμου 11, 3. – Eben so im med., αὕτη λόγῳ κυροῦται τὰ πάντα, bringt es zur Erfüllung, vollendet Alles, Plat. Gorg. 451 c, u. αἱ λόγῳ πᾶν κυρούμεναι, Künste, die nur durch die Rede ihre Bestimmung erreichen, ibd.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1537.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: