[54] λιτανεύω, = λίσσομαι, bitten, flehen, absolut, bes. als Schutzflehender, Od. 7, 145, γούνων λιτ., bei Jemandes Knieen flehen, 10, 481, wie γούνων ἁψάμενον λ., Il. 24, 357; c. accus., πάντας δ' ἐλλιτάνευε, 22, 414; c. inf., πολλὰ δὲ καὶ σπένδων – λιτάνευεν ἐλϑεῖν, 23, 196; φίλους λιτάνευε τοκῆας μῆτιν συμφράσσασϑαι, Hes. Th. 469; πολλά μιν λιτάνευεν, Pind. N. 5, 32; c. inf., 8, 8; aor., Theocr. 2, 71. – Auch in Prosa, Plat. Rep. III, 388 b; Xen. Hell. 2, 4, 17; τὸ ϑεῖον, Strab. XV p. 713; τοὺς ϑεοὺς εὐχαῖς, D. Hal. 4, 76.