λόγιμος

[56] λόγιμος, gew. 2 Endgn, der Rede werth, angesehen, berühmt; Her. oft von Menschen u. Städten, ἀνήρ, 9, 64, πόλισμα, 1, 143, ἐς τὰ πρῶτα, 9, 116, λογιμώτατον ἔϑνος, 1, 171 u. sonst. Gebräuchlicher ist ἐλλόγιμος.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 56.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: