λῡπηρός

[70] λῡπηρός, betrübend, kränkend, beschwerlich, lästig; τί σοι τοῠτ' ἔστι λυπηρὸν κλύειν, Soph. O. C. 1178, wie El. 547; τἂν δόμοισι λυπηρά, Eur. Ion 623, u. öfter; λυπηρὸς ἴσϑ' ὢν, κἀποχώρησον δόμων, Ar. Ach. 456; Ggstz ἡδύς, Plat. Phil. 43 e u. öfter, wie Arist. Eth. 10, 1; παρὰ βίον ἡδίω [70] καὶ λυπηρότερον, Plat. Legg. V, 733 b; dem ἐνοχλῶν entsprechend, Xen. An. 2, 5, 12; καὶ χαλεπόν, Dem. 18, 5. – Adv., λυπηρῶς ἔχειν Soph. El. 757, Folgde; καὶ βαρέως φέρειν, Isocr. 9, 54.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 70-71.
Lizenz:
Faksimiles:
70 | 71
Kategorien: