μαλακιάω

[88] μαλακιάω, weichlich, schwächlich sein, αἱ κύνες μαλακιῶσαι τὰς ῥῖνας οὐ δύνανται αἰσϑάνεσϑαι, Xen. Cyn. 5, 2, die an den Nasen leiden oder schwache Nasen haben; μαλακιῶ τὸ σῶμα, Luc. Lexiph. 2; Plut. sagt auch ἂν οἱ βόες εἰς τὰς χηλὰς μαλακιῶσι, de S. N. V. 16. In B. A. μα. λακιῆν durch τὸ ὑπὸ κρύους ναρκᾶν erklärt.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 88.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: