μαρτύρομαι

[97] μαρτύρομαι, für steh zum Zeugen machen, anrufen; ὑμᾶς δ' ἀκούειν ταῦτ' ἐγὼ μαρτύρομαι, Aesch. Eum. 613; τούςδε, Soph. O. C. 817; γαῖαν καὶ ϑεούς, Eur. Phoen. 629; ὅρκους παλαιούς, I. A. 78; oft bei Ar.; auch in Prosa; Lys. 3, 15 vrbdt μειράκιον βοῶντα καὶ κεκραγότα καὶ μαρτυρόμενον; vgl. Thuc. 6, 80; μαρτύρομαι αὐτὴν τὴν ϑεόν, Plat. Phil. 12 b; auch τὸν Ὅμηρον, Rep. II, 364 d; in allgemeiner Bdtg, mit Nachdruck behaupten, bezeugen, ταῦτα δὲ τότε μὲν οὐκ ἐμαρτυρόμεϑα, νῦν δὲ λέγομεν, Plat. Phil. 47 d; vgl. ταῦτ' ἐγὼ μαρτύρομαι Ar. Plut. 932, dafür rufe ich dich zum Zeugen an; Sp. auch τινά τινος, τοὺς ἀποστάντας τῆς ἐπιορκίας, d. i. den Abtrünnigen ihren Meineid vorhalten, App. B. C. 5, 129.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 97.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: