νεη-γενής

[236] νεη-γενής, ές, neu, eben geboren; Od. 4, 336. 17, 127; μόσχον νεᾱγενῆ, Eur. I. A. 1623; sp. D., wie Antp. Sid. 83 (VII, 210).

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 236.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: