νύσταλος

[271] νύσταλος, schläfrig; νύσταλον γερόντιον, Cram. Anecd. Ox. I p. 31, wofür E. M. 609, 38 νυσταλογερόντιον hat, was in νυκταλογερόντιον, τό, ein schläfriger Alter, geändert ist.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 271.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: