παιδνός

[440] παιδνός (für παιδινός), auch 2 Endgn, kindlich, kindisch gesinnt; τίς ὧδε παιδνὸς ἢ φρενῶν κεκομμένος, Aesch. Ag. 466; παιδναὶ χέρες, Kinder-Hände, Diod. Sard. 15 (VII, 632). Bei Hom. substantivisch, παιδνὸς ἐών, als Knabe, Od. 21, 21. 24, 338, was sp. D. nachahmen, wic Callim. Iov. 57; Christod. ecphr. 410.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 440.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: