πληθύω

[632] πληθύω, = πληϑύνω, voll sein; τί νεκρῶν τῶνδε πληϑύει πέδον; Eur. Herc. F. 1172; von dem Greisenalter, ὁ πληϑύων χρόνος, Soph. O. C. 934; πληϑυούσης ἀγορῆς, Her. 4, 181 (vgl. πλήϑω); von Flüssen, anschwellen, groß sein, 2, 19. 20; u. so auch als dep., ἐὰν πληϑύεσϑαι ἄρχηται ὁ Νεῖλος, 2, 93, wo aber eine gute Handschrift πλήϑεσϑαι hat. Einzeln bei Sp., ἡ χώρα ποταμοῖς πληϑύει, Strab. 5, 1, 5. 16, 4, 5. – Zunehmen, überhand nehmen; ὡς ἐπλήϑυον λόγοι, Aesch. Ag. 843, vgl. Soph. O. C. 378; πληϑύοντος δ' ἡμῶν τοῦ γένους, Plat. Legg. III, 678 b; ἀκολασίας καὶ νόσων πληϑυουσῶν, Rep. III, 405 a.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 632.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: