[660] πολυ-γηθής, ές, viel erfreuend; Ὧραι, Il. 21, 450; Hes. O. 612 Διώνυσος, wie Th. 941; Pind. dor. πολυγᾱϑής, Διὸς εὐναί, P. 2, 28; Διωνύσου πολυγηϑέα τιμάν, frg. 5; sp. D., ὀρχηϑμός Ep. ad. 521 (IX, 189), ὄλβος Maneth. 2, 158.