σκιάζω

[897] σκιάζω, beschatten, überschatten, verdunkeln; εἰςόκεν ἔλϑῃ δείελος ὀψὲ δύων, σκιάσῃ δ' ἐρίβωλον ἄρουραν, Il. 21, 232; übh. bedecken, Τιτῆνας βελέεσσιν, Hes. Th. 716; κεφαλήν, Eur. Hipp. 134; bes. vom Barthaare, ἐπεὶ τέκνων γένυς ἐμῶν σκιάζεται, Phoen. 63, vgl. I. T. 1152; τὸ γένειον τὴν ἀσπίδα πᾶσαν σκιάζειν, verhüllen, Her. 6, 117; τὰ ἡλιούμενα, Xen. Oec. 19, 18; καῠμα σκιάζειν, die Sonnenhitze durch Schatten mildern; Alciphr. 3, 12; – vom Maler, schattiren, Luc. Zeux. 5. – Bei Alciphr. 3, 4 von der Sonnenuhr, ὁ γνώμων σκιάζει τὴν ἕκτην, er zeigt sechs Uhr; vgl. Luc. Lexiph. 4.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 897.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: