σπαρτίον

[917] σπαρτίον, τό, dim. von σπάρτη, σπάρτον, ein kleiner Strick; Ar. Pax 1213 σπαρτίοις ἠρτημένην πλάστιγγα πρόςϑες, Schol. ἔκδησόν τι μεσαίτατον σπάρτῳ, ἵνα τρυτάνη γένηται. Auch der Mittelpunkt des Waagebalkens, an welchem die Waage aufgehängt wird, die Scheere, Arist. mechan. 2, 3. – Auch = σπάρτος, der Strauch, Diosc.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 917.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: