σφέ

[1049] σφέ, ion. u. poet. acc. plur. masc. u. fem. zu σφεῖς, immer enklitisch; Il. 19, 256; Her. u. Tragg.; Ζεύς σφε κάνοι κεραυνῷ, Aesch. Spt. 612, vgl. 741 Suppl. 502; für αὐτάς Spt. 846; in den übrigen Stellen des Hom., Od. 8, 271. 21, 192. 206, wie Hes. Sc. 62, acc. dual., wie durch Verkürzung aus σφωέ entstanden. – Bei den Tragg. u. sp. D. auch für den sing., für αὐτόν Aesch. Spt. 451. 597 Pers. 194 Eum. 225, für αὐτήν 580 Soph. O. R. 780 Phil. 200, Valck. Eur. Hipp. 1253; so auch Her. 3, 52. 53; vgl. Thom. Mag. p. 825.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 1049.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: