τεῦς

[1101] τεῦς, äol. u. dor. gen. von σύ, = σοῠ, orthotonirt, Apoll. Dysc. de pron. 356.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 1101.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: