τρι-πλόος

[1146] τρι-πλόος, όη, όον, zsgzgn τριπλοῦς, ῆ, οῦν, vervielfältigendes adj. von τρεῖς, adv. τριπλῶς, dreifach, dreifältig; Pind. Ol. 9, 2; τριπλῇ, dreifach, adv., Il. 1, 128; δίδυμα γάρ ἐστι καὶ τριπλᾶ, Aesch. Pers. 990, vgl. Ch. 781; ἐν τριπλαῖς ὰμαξιτοῖς, Soph. O. R. 716; ὁδοί, 1399, der Dreiweg.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 1146.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: