φίτῡμα

[1290] φίτῡμα, τό, Keim, Sproß, übtr., Sohn, Nachkomme; Aesch. Ag. 1254; Plut. Lacaen. apophth. p. 258.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 1290.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: