φροίμιον

[1307] φροίμιον, τό, zsgzgn = προοίμιον, w. m. s. (wie φροῠδος statt πρὸ ὁδοῦ); oft bei Aesch., z. B. φροίμιον χορεύσομαι Ag. 31; ϑεοῖς μὲν ἐξέτεινα φροίμιον τόδε 803, vgl. 1189; übh. Anfang, Suppl. 810; oft bei Eur.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 1307.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: