χειμαίνω

[1342] χειμαίνω, trans., wie χειμάζω, bes. durch Sturm bedrängen, bestürmen, u. pass. dem Sturm ausgesetzt sein, vom Sturme leiden, Her. 8, 118; auch übtr., φόβῳ κεχείμανται φρένες, die Seele ist von Furcht heftig bewegt, Pind. P. 9, 33; – intr., stürmisch sein, χειμήνασα ϑάλαττα Leon. Tar. 74 (VII, 652); u. übtr., πόϑος Mel. 29. 45 (XII, 157. 167).

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 1342.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: