ἀκταῖος

[86] ἀκταῖος (ἀκτή), am Gestade gelegen; ϑίς, Dünen am Ufer, Bian. 2 (IX, 227); σπιλάδες Opp. H. 2, 127; πόλεις, Philostr.; ἐπωφελίη Qu. Maec. 7 (VI, 33), Hülfe, die Priap den Fischern am Ufer geleistet; ϑεοί Orph. Arg. 342. Daher kommt ἀκταία, der alte Name von Attika.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 86.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: