ἀλαλητός

[88] ἀλαλητός, , Schlachtruf, Geschrei, Hom. achtmal, nomin. nur Iliad. 4, 436 Τρώωνἀλαλητὸς ὀρώρει, sonst dat., Od. 24, 463 ἀνήιξαν μεγάλῳ ἀ., Iliad. 14, 393 ξύνισαν μεγάλῳ ἀ., 12, 138 ἔκιον μεγάλῳ ἀ., 18, 149 ϑεσπεσίῳ ἀ. ὑφ' Ἕκτορος φεύγοντες, 2, 149 ἀ. νῆας [88] ἐπ' ἐσσεύοντο, 16. 78 ἀ. πᾶν πεδίον κατέχουσι, 21, 10 ἀ. ἔννεον;Hes. Th. 686; Pind. P. 1, 72; πλακούντων περὶ τὴν γνάϑον Teleclid. bei Ath. VI, 268 c. ἀλαλητύς, , ion., dasselbe, v. l. in Ep. ad. 174 (VI, 51).

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 88-89.
Lizenz:
Faksimiles:
88 | 89
Kategorien: