ἀν-ηκουστέω

[229] ἀν-ηκουστέω, nicht hören, nicht gehorchen, τινός, Il. 15, 236. 16, 676 οὐδ' ἄρα πατρὸς ἀνηκούστησεν Ἀπόλλων; λόγων Aesch. Prom. 40; Thuc. 1, 84; Her., der es 7, 17 absolut braucht, auch mit dem dat. 6, 14; Sp.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 229.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: