[358] ἀρόω, ackern; verw. φαρόω? oder ἀρι –, = gut machen, urbar machen? oder ἔρα? Hom. Od. 9, 108 οὔτε φυτεύουσιν οὔτ' ἀρόωσιν; Iliad. 18, 548 von einem Gebilde ἡ δὲ μελαίνετ' ὄπισϑεν, ἀρηρομένῃ δὲ ἐῴκει χρυσείη περ ἐοῦσα. Bei den Folg. fut. ἀρόσω; aor. ἤροσα, ἀρόσαι Pind. N. 10, 26; ἀρηρομένον Her. 4, 97; aor. ἠρόϑην Soph. O. R. 1485; inf. ἀρόμμεναι od. ἀρώμεναι Hes. O. 22, s. Buttm. Gr. 1 p. 506; pass. ἀροῠται καὶ σπείρεται Θηβαῖον ἄστυ Dinarch. 1, 24; säen, εἰς Ἀδώνιδος κήπους Plat. Phaedr. 276 b. Bei Tragg. oft befruchten, schwängern, τὴν τεκοῦσαν ἤροσε Soph. O. R. 1497; pass., gezeugt werden, ibd. 1485.