ἐπιῤ-ῥοθέω

[975] ἐπιῤ-ῥοθέω, dazu rauschen, eigtl. von den Wellen, übertr., von verworrenem Geschrei, Getöse, στάσις δὲ πάγκοινος ὧδ' ἐπιῤῥοϑεῖ Aesch. Ch. 451, Schol. ἐπιβοᾷ; κτύπῳ δ' ἐπιῤῥοϑεῖ κροτητὸν ἁμὸν κάρα ib. 421; λαοὶ ϑ' ἐπεῤῥόϑησαν, riefen beifällig zu, Eur. Hec. 553; mit dem Zusatz ὡς καλῶς λέγοι Or. 901, wie Phoen. 1238; Soph. frg. 700; aber πολλὰ μὲν λόγοις ἐπεῤῥόϑησε, Tr. 263, ist schmähen, verspotten, Schol. σφοδρῶς ὕβρισε. Auch Sp. in der Bdtg Beifall zu erkennen geben, D. Hal. 6, 83; Orph. Arg. 292. – Ἐπιῤῥόϑητα, nach Hesych. ἐπίψογα.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 975.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: