ἤρανος

[1175] ἤρανος, ὁ (ἦρα, Herr, ἥρως), von VLL. βασιλεύς, φύλαξ erkl., Beschützer, Beherrscher; Hesiodus heißt πάσης ἤρανος ἱστορίης, Hermesian. bei Ath. XIII, 597 d; γαίης Paul. Sil. ecphr. 44. Bei Ap. Rh. 2, 515 wird μήλων ϑέσαν ἤρανον vom Schol. προστάτης erklärt. Vgl. ἐπιήρανος.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1175.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: