[1231] ἰά, ἡ, ion. ἰή, Geschrei, Ruf, VLL. φωνὴ καὶ βοή; von lebenden Wesen, κακομέλετον ἰὰν ϑρηνητῆρος πέμψω Aesch. Pers. 899; von leblosen, σύριγγος ἰάν, Klang, Eur. Rhes. 553; bei Her. 1, 85 im Orak. πολύευκτον ἰὴν (vulg. ἴην) παιδὸς ἀκούειν.