ὁμαλής

[329] ὁμαλής, ές, gleich, eben, vom Boden; im Ggstz von ὄρϑιον, Xen. An. 4, 6, 12; λεῖον καὶ ὁμαλὲς πεδίον, Plat. Critia. 118 a; Sp.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 329.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: