ὄνησις

[346] ὄνησις, , das Nützen, der Vortheil, Genuß; Od. 21, 402; πολλῶν γὰρ ἐσϑλῶν τὴν ὄνησιν εἱλόμην, Aesch. Ag. 341; φέρων ὄνησιν ἀστοῖς τοῖς [346] δε, Soph. O. C. 289; οὔτε σφιν ἀρχῆς τῆςδε ὄνησις ἥξει, 453; Ai. 394; χρυσοῦ ὄνησις οἴχεται, Eur. Hec. 1231; κακοῦ ἀνδρὸς δῶρ' ὄνησιν οὐκ ἔχει, Med. 618, Nutzen haben, gewähren, vgl. Bacch. 473; ὄνησιν ἔχειν τινός, Nutzen von Etwas haben, Plat. Soph. 230 c; Dem. u. A.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 346-347.
Lizenz:
Faksimiles:
346 | 347
Kategorien: