einatmen , spiritu (spirando) ducere od. trahere; (spiritu) haurire. – aus- und einatmen, ein- und ausatmen, s. ausatmen. – ... ... , das, -ung , die, der Luft, spiritus (caeli od. animae); aspiratio aëris.
noxiōsus , a, um (noxia), I) verschuldet, sündhaft, ... ... res (Plur.), Sen. de ben. 7, 10, 2: noxiosissimum animal, Sen. de clem. 1, 26, 3.
gestimmt , animatus. (animo) affectus (gesinnt, von der Stimmung der Seele). – gut g., bene animatus od. affectus: übel g., male animatus od. affectus: fröhlich g., -hilarus od. hilaris: ...
auctōror , ātus sum, ārī, vermieten, auctorabitur se in ludum ut gladiator, Porph. Hor. ep. 1, 18, 35: exsecrando metallo pudicitiam suam, Apul. met. 9, 19: animas suas, Tert. ad Scap. 1.
Zoologie , * descriptio animantium. – eine Z. schreiben, animantium omnium ortus, victus, figuras persequi.
dēmersio , ōnis, f. (demergo), das Versinken, crebrae urbium demersiones, Solin. 40, 5. – übtr., d. (animae) temporalis, Macr. somn. Scip. 1, 12, 17.
dulcitās , ātis, f. (dulcis), I) die Süßigkeit ... ... Apul. de mund. 36. – II) übtr., die Lieblichkeit, animae, Acc. tr. 640: tanta, Caecil. com. 217.
salillum , ī, n. (Demin. v. salinum), das Salzfäßchen, Catull. 23, 19. – bildl. salillum animae, Plaut. trin. 492 Leo (Schoell vatillum).
in-animis , e (in u. anima), I) hauchlos, nicht wehend, venti, Apul. met. 1, 3. – II) leblos, gefühllos, fast entseelt, v. Pers., Apul. met. 1, 14 u. 25 ...
villōsus , a, um (villus), voll Zotten, zottig, haarig, rauh, leo, Verg.: canis, Sen.: radix, Plin.: arbor villosior, Plin.: villosissimus animalium lepus, Plin.
subiugus , a, um (sub u. iugum), ans Joch gespannt, Apul. met. 7, 15. – / animal subiugum, Plin. 30, 146, ist unbekannt.
arcuātim , Adv. (arcuo), bogenförmig, sanguis arc. fluens, Fest. 352 (b), 1: animal multis pedibus arc. repens, Plin. 29, 136.
per-efflo , āvī, āre, gänzlich aushauchen, animam virilem, Apul. met. 8, 14 H. (Eyss. liest perflavit).
Tierbild , animalis imago od. effigies. – ferae imago od. effigies (eines wilden Tieres, s. »Bild« über im. u. eff.).
Tierwelt , animalia, ium, n. pl . (die Tiere).
pecuālis , e (pecu), zum Viehe gehörig, animal, ein Vieh, Sedul. carm. pasch. 1, 162 H.
ōvificus , a, um (ovum u. facio), Eier legend, animalia, Eustath. hexaëm. 7, 1.
entseelt , exanimatus, in Prosa seit Livius auch exanimis od. exanimus (leblos). – mortuus (gestorben).
talpīnus , a, um (talpa), maulwurfartig, animal, der Rietwurm, Cassiod. var. 9, 3, 2.
bipedius , a, um (bis u. pes), zweibeinig, animalia, Augustin. de mor. Manich. 9. § 17.
Buchempfehlung
Der Teufel kommt auf die Erde weil die Hölle geputzt wird, er kauft junge Frauen, stiftet junge Männer zum Mord an und fällt auf eine mit Kondomen als Köder gefüllte Falle rein. Grabbes von ihm selbst als Gegenstück zu seinem nihilistischen Herzog von Gothland empfundenes Lustspiel widersetzt sich jeder konventionellen Schemeneinteilung. Es ist rüpelhafte Groteske, drastische Satire und komischer Scherz gleichermaßen.
58 Seiten, 4.80 Euro