in-ūsitātus , a, um, ungebräuchlich, ungewöhnlich, selten, ... ... in. corporum magnitudo, Ps. Quint. decl.: navis Persei, quae inusitatae magnitudinis fuisse dicitur, Eutr.: Nero inusitatae luxuriae sumptuumque, Eutr.: novum est, non dico inusitatum, ...
prō-patulus , a, um, frei, offen, der ... ... vor Augen, in pr. esse, vor Augen, sichtbar sein, Gell.: pudicitiam in pr. habere, öffentlich ausstellen, feilbieten, Sall.: servitium in pr. ...
mordācitās , ātis, f. (mordax), die Wissigkeit, ... ... und scharfen Geschmack, Plin. 21, 120: ne germen exstinguat ex multo melle mordicitas, das Ätzende, Pallad. 2, 15, 7: u. so ...
expūgnātor , ōris, m. (expugno), der ... ... expugnator opimi, v. Wolf, Stat. Theb. 4, 363: exp. pudicitiae, Schänder der Ehre, Cic. II. Verr. 1, 9: exp. alienae pudicitiae, Sen. contr. 1, 9.
fūnambulus , ī, m. (funis u. ambulo) = σχοινοβάτης ... ... funambulum admirantur, Augustin. epist. 120, 5 extr. – übtr., tu funambule pudicitiae et castitatis, Tert. de pudic. 10. – / Nbf. fūniambulus, ...
pervulgātē , Adv. (pervulgātus), nach allgemeinem Gebrauche, im gewöhnlichen ... ... . 17, 10, 18: ›cotionem‹ perv. (nach Art des Pöbels) dicit, quem veteres ›arillatorem‹ dixerunt, Gell. 16, 7, 12.
circum-vehor , vectus sum, vehī, sich herumtragen lassen, ... ... Liv.: circumvectus est eo mari (auf dem M.), quod Africae partis esse dicitur, Auct. b. Alex. – m. Ang. von wo? ...
voluptārius , a, um (voluptas), zum Vergnügen (bes ... ... od. der Wollust ergeben, wollüstig, ibi esse homines voluptarios dicit, Plaut. rud. prol. 54. – bes. im Sinne der Stoiker ...
adminiculum , ī, n. (ad u. *mineo, wov ... ... dare aliquem cognatum, Plaut.: hanc igitur partem relictam explebimus, nullis adminiculis, sed ut dicitur, Marte nostro, Liv.: id senectuti suae adminiculum fore, Liv.: orare adminiculum, ...
re-languēsco , languī, ere, ermatten, erschlaffen, I) ... ... , 4: si prima indignatio relanguescat, Tac. hist. 1, 33: relanguisse se dicit, sein Groll sei ziemlich verraucht (= er sei nicht mehr so unwillig auf ...
trāns-figūro , āvī, ātum, āre, der Gestalt od. phys ... ... intellego non emendari me tantum, sed transfigurari, Sen.: nisi in ea, quae didicit, animus transfiguratus est, Sen.: iudicum animos in eum, quem volumus, habitum ...
pedetemptim , Adv. (pes u. tendo), I) Fuß ... ... timide et p., sensim pedetemptimque, p. et gradatim, Cic.: paulatim et, ut dicitur, p., Quint. – Compar. pedetemptius, Fronto ad M. Caes. 3, ...
suspīriōsus , a, um (suspirium), tief Atem holend, ächzend, ... ... 38, 1. – c) übtr.: aridus morbus, qui et suspiriosus praecipue dicitur, Veget. mul. 1, 11, 1.
excōgitātio , ōnis, f. (excogito), das Ausdenken, Aussinnen ... ... prägn., illa vis quae tandem est, quae investigat occulta, quae inventio atque excogitatio dicitur, das Vermögen des Erfindens u. Ersinnens, Cic. Tusc. 1, 61 ...
contentiōsus , a, um, Adi. m. Compar. (contentio), I) streitsüchtig, polemisch, a) v. Lebl ... ... II) übtr., hartnäckig, pernicies, Apul. met. 2, 3: mendicitas, Ps. Quint. decl. 5, 1.
lithostrōtus , a, um (λιθόστρ ... ... 36, 184. Capit. Gord. 32, 6. – u. locus, qui dicitur Lithostrotos, Hebraice autem Gabbatha, Vulg. Ioann. 19, 13.
stīpendiārius , a, um (stipendium), I) tributpflichtig, steuerpflichtig, ... ... fuissent, eae liberae atque immunes essent, Liv. – vectigal, quod stipendiarium dicitur, jährlich festgesetzte Geldabgabe, Steuer, Kontribution, Cic. Verr. 3, 12. ...
in-explicābilis , e, unentwickelbar, unentwirrbar, unauflöslich, I) eig.: laqueus, Quint. 5, 10, 101: vinculum, Curt ... ... unerklärbar, unerforschlich, ambiguitas, Gell. 14, 2, 3: haec inexplicabilia esse dicitis, Cic. Acad. 2, 95.
im-penetrābilis , e (in u. penetrabilis), I) ... ... ) übtr., unüberwindlich, unbezwingbar, unzugänglich, ut sis imp., Sen.: pudicitia Agrippinae imp., Tac. – m. Dat., luctibus, Sil.: mens imp ...
Buchempfehlung
Der historische Roman aus der Zeit des Dreißigjährigen Krieges erzählt die Geschichte des protestantischen Pastors Jürg Jenatsch, der sich gegen die Spanier erhebt und nach dem Mord an seiner Frau von Hass und Rache getrieben Oberst des Heeres wird.
188 Seiten, 6.40 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro