1. minor , ātus sum, ārī ( mit minae u. ... ... : u. so Vulg. genes. 27, 42. – absol., ultro contumelias dicere minarique, Liv.: similis minanti, Ov.: torva nescio quid forma minantis habet ...
citrā , Adv. u. Praep. m. Acc. (v ... ... als Praep., qui pars eius citra pars ultra Taurum est, Liv.: c. Veliam, Cic.: c. Rhenum, Caes.: c. mare u. mare c., ...
in-ūro , ussī, ūstum, ere, I) einbrennen, ... ... , Iustin.: u. prägn. die Pers., inexpiabili litterarum notā per summam oris contumeliam inustus, gebrandmarkt, Val. Max.): foramen (v. Bohrer), ungleich bohren ...
Bēlus , ī, m. (Βηλος, hebr ... ... Beliden = Danaides (s. Danaus), Ov. – c) Bēlias , adis, f. (Βηλιάς) = Belis, ...
frēno , āvī, ātum, āre (frenum), I) zäumen, ... ... qualibus orbem moribus frenet, Claud. de cons. Stil. 2, 2: Haemoniam primis Pelias frenabat ab annis, Val. Flacc. 1, 22. – b) zügeln ...
carbo , ōnis, m. (über die Etymol. s. Walde ... ... vgl. Pers. 5, 108. Ven. Fort. 6, 10, 15: miror proelia rubricā picta aut carbone, Hor. – v. etw. Unbedeutendem, sprichw., ...
ululo , āvī, ātum, āre (verw. mit dem griech. ... ... mit Geheul erfüllen, antra ululata, Stat.: ululata tellus, Val. Flacc.: ululata proelia, Stat. – 3) mit Heulen beklagen, urbem, Prud.: Tagus ...
pūteo , uī, ēre ( zu πύθω, πύθομαι, s. ... ... fr.: tigna umide haec putent, Plaut.: aper rhombusque putet, Hor.: fidelia putet, Pers.: mero putere, stark nach Wein riechen, Hor.: vir ...
... aquis, Ov.: def. materiam omnem infra Veliam, Liv.: hunc sub aequora, hinabtauchen, Ov.: Fames (Hungergöttin) ... ... herabrücken oder herabrücken lassen, herabgelangen lassen, aedes suas sub Veliam, Cic.: aedes in planum, Liv. (vgl. im Bilde fortunam ...
māgnus , a, um (altind. mahánt-, griech. μέγας ... ... langer Mensch (Kerl), Lucil. 1221; vgl. im Doppelsinne qui scribis Priami proelia, m. homo es, Mart.: magnum me faciam, ich will mich groß ...
cōn-sto , stitī, stātūrus, āre, wörtl. beihinstehen = ... ... fest entschlossen, m. folg. Infin., mihi quidem constat nec meam contumeliam nec meorum ferre, Anton. bei Cic. Phil. 13, 42. – ...
dī-rigo (dē-rigo), rēxī, rēctum, ere (dis u ... ... Weg) richten, lenken, vela in medio freto, Ov.: ad castra Corneliana vela, Caes.: ratem ad od. in ripam, Curt.: currum in ...
cursus , ūs, m. (curro), der Lauf, ... ... .: in medio Achaico cursu (mitten auf meiner Fahrt nach A.) te vidi Veliae, Cic.: mihi cursus in Graeciam per tuam provinciam est, Cic.: huc rectus ...
dignus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... nicht Straffällige) transfertur, Sall. Cat. 51, 27. – u. nulla contumelia est, quam facit dignus, ein würdiger, ehrenwerter Mann od. (wie es ...
gradus , ūs, m. (gradior), I) der Schritt ... ... von Zuständen u. Verhältnissen aller Art übh.: infimus fortunae gr., Cic.: nulli contumeliarum gradus, Plin. pan.: ut gradus essent ambitionis inter aequales, Cic.: oratorum ...
gravis , e (altind. gurú-h, griech. βαρύς, ... ... bellum, Sall.: pugna, Eutr.: proelium, Nep.: imperium, Liv.: iniuriae, Cic.: contumeliae, Hor. u. Vell.: poena, Sall.: supplicium, Curt.: inimicitiae, ...
bellum , ī, n. ( aus duellum [w. s.]; ... ... modo se, sed bello victum, Liv.: Thucydides res gestas et bella narrat et proelia, Cic. – B) übtr.: b. tribunicium, Streit, Gezänk mit ...
īnstar , n. indecl. (aus instare), eig. das Einstehen ... ... Tycha, nomina ea partium urbis et instar urbium sunt, Liv.: unique illi (genti Corneliae) instar atrii Capitolium est, Val. Max.: Plato mihi unus est instar omnium ...
mīsceo , mīscuī, mīxtum od. mīstum, ēre (μῑ ... ... , Ov. – γ) v. Kämpfenden, miscere certamina, Liv., oder proelia, Verg. u. Liv.: so auch manus, Prop.: vulnera, ...
frago , frēgī, frāctum, ere ( gotisch brikan, ahd. ... ... . erigere; vgl. die Auslgg. zu Nep. Them. 1, 3), contumelia eum non fregit, Nep.: Clodium, Cic.: animos, Iustin.: dah. ...
Buchempfehlung
1858 in Siegburg geboren, schreibt Adelheit Wette 1890 zum Vergnügen das Märchenspiel »Hänsel und Gretel«. Daraus entsteht die Idee, ihr Bruder, der Komponist Engelbert Humperdinck, könne einige Textstellen zu einem Singspiel für Wettes Töchter vertonen. Stattdessen entsteht eine ganze Oper, die am 23. Dezember 1893 am Weimarer Hoftheater uraufgeführt wird.
40 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro