per-scrūtor , ātus sum, ārī, I) durchsuchen, durchforschen, ... ... Liv. – II) übtr., durchforschen, untersuchen, erforschen, ergründen, penitus naturam rationemque criminum, Cic.: sententiam scriptoris domesticis suspicionibus, Cic.: quid antiqua perscrutor? ...
crūdēlitās , ātis, f. (crudelis), die Grausamkeit, Unbarmherzigkeit ... ... Schonungslosigkeit, schonungslose Härte (Ggstz. clementia, lenitas, misericordia), Dionysii, Nep.: naturae (des Charakters, Ggstz. lenitas), Hirt. b. G.: insatiabilis, Cic ...
īnstīgātor , ōris, m. (instigo), der Anstachler, Anreizer, ... ... trieb sich selbst, Tac. hist. 1, 38: si quid invitis quoque nobis naturā fit, superfluus instigator agitabo, Auson. epist. 17 extr. p. 178, ...
obscūritās , ātis, f. (obscurus), I) die Dunkelheit ... ... die Unverständlichkeit, verborum, Cic.: rerum, Cic.: Sallustii, Suet.: naturae, Cic.: in ea obscuritate et dubitatione, Cic. – Plur., obscuritates ...
indigentia , ae, f. (indigeo), I) das Bedürfen ... ... : verb. inopia atque ind., Cic. de amic. 29: Plur., naturales indigentiae, Chalcid. Tim. 204. – b) als Fehler ...
iūcunditās (iōcunditās), ātis, f. (iucundus), die Ergötzlichkeit ... ... Gesinnung, Freundlichkeit, vitae, Cic.: agri, Cic.: urbis, Tac. dial.: naturae, Liebenswürdigkeit des Charakters, Cic.: Isocratis, Lieblichkeit (seiner Rede), Quint ...
metallicus , a, um (metallum), zum Metalle gehörig, metallisch, I) adi.: natura, Plin.: molybdaena, Plin.: pecunia, Cassiod. – II) subst.: a) metallicus, ī, m., α) der Metallgräber, Bergmann, Plin. 34, ...
fragilitās , ātis, f. (fragilis), die Zerbrechlichkeit, ... ... ., die Gebrechlichkeit, Hinfälligkeit, Vergänglichkeit, generis humani imbecillitas fragilitasque, Cic.: naturae communis, Cic.: fr. humana, Plin. pan. u.a.: fragilitatis ...
1. inter-situs , a, um, dazwischen gelegen, -befindlich, areā vacanti intersitā, Ael. Gall. bei Gell ... ... ) intersiti sunt inter primores duos apud orientem occidentemque, Apul.: inter deos atque homines naturā et loco quasdam divorum potestates intersitas, Apul.
ingeniātus , a, um (ingenium), von Natur beschaffen, -geeignet, geartet, beanlagt, a) v. Lebl.: bene ing. primordia, Gell. 12, 1, 17. – b) v. Pers.: lepide ing., Plaut. mil. 731: homines ...
aeviternus , a, um (aevum), alte Form für aeternus ... ... 11. Prisc. 2, 62), hominum domus, Varr. sat. Men. 437: naturae prorsus ac retro aeviternae, vor- u. rückwärts ewig, ohne Anfang u. ...
praegnātio , ōnis, f. (praegnas), die Befruchtung, Schwängerung ... ... v. Gewächsen, ibid. 1, 44, 4: u. übh., o naturarum omnium fecunda praegnatio! Ps. Apul. Ascl. 41.
spīrābilis , e (spiro), I) atembar, luftig, luftartig, a) übh.: animus, Cic.: natura, Cic. – b) zum Leben dienlich, lumen caeli, Verg. Aen. 3, 600. – II) zum Atmen geschickt, ...
al-fabricor (ad-fabricor), ātus sum, ārī, anbauen, ... ... Capitol. Aur. 13, 14: non enim frustra consuetudo quasi secunda et quasi affabricata natura dicitur, Augustin. de music. 6, 7.
incorruptē , Adv. (incorruptus), unbefangen, ipsā naturā incorrupte atque integre (vorurteilsfrei) iudicante, Cic. de fin. 1, 30: et haud scio an incorruptius (ii iudices iudicabunt) quam nos, Cic. Marc. 29: scite atque inc. locutus est, ...
dēscrīptus , a, um, PAdi. (v. describo), bestimmt geordnet, gehörig eingerichtet, gegliedert, ordo d., Cic.: natura, quā nihil est aptius (Harmonischeres), nihil descriptius (Organischeres), Cic. ...
cōnsultrīx , īcis, f. (Femin. zu consultor), die Ratschafferin, Fürsorgerin, natura... consultrix et provida utilitatum opportunitatumque omnium, Cic. de nat. deor. 2, 58.
extrīcātio , ōnis, f. (extrico), das Entwirren, Ausfindigmachen, impossibilium paene rerum, Chalcid. Tim. prooem. p. 3, 5 Wr.: angelicae naturae, Chalcid. Tim. 120.
dispositor , ōris, m. (dispono), der Ordner, ... ... v. Gott), Sen. nat. qu. 5, 18, 4 (5): rerum naturae (v. λόγος), Lact. 4, 9, 2.
effūtīcius , a, um (effutio), nur so herausgestoßen, ein bloßer Ausruf, euax verbum nihil significat, sed effuticium naturaliter est, Varro LL. 7, 93.
Buchempfehlung
Als leichte Unterhaltung verhohlene Gesellschaftskritik
78 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro