as-sevēro (ad-sevēro), āvī, ātum, āre (ad u ... ... nihil se audivisse asseveravit, Tac. – m. de u. Abl., nemo de ulla re potest contendere neque asseverare, Cic.: neque hoc meum (iudicium), ...
virectum (weniger gut virētum), ī, n. (*virex [ ... ... II, 528, 28 ›virectum, ἀνθῶν τόπος‹. – β) Plur.: virecta nemorum, das Grün der Haine, Verg. Aen. 6, 638: amoena virecta ...
per-verto (vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, ... ... div. in Caecil. 44), numquam (ille me) ullo artificio pervertet, Cic.: nemo umquam me tenuissimā suspicione perstrinxit, quem non perverterim ac perfregerim, Cic.: perv. ...
assēnsus (adsēnsus), ūs, m. (assentio), das Beipflichten ... ... des Tones, der Nachhall, das Echo, nemorum, Verg. georg. 3, 45: cornuum, Verg. Aen. 7, 615: ...
convexus , a, um (conveho), nach oben oder nach unten ... ... im Plur. convexa, ōrum, n., die Wölbung, in convexo nemorum, Verg. Aen. 1, 310: convexa caeli, Verg. Aen. 4, ...
probātus , a, um, PAdi. (v. probo), I) ... ... – II) genehm, angenehm, parentibus probatus, populo acceptus, Fronto: ut nemo probatior suis pariter alienisque esset, Liv.: probatissimus alci, Cic.: probatissima sententia, ...
prō-turbo , āvī, ātum, āre, forttreiben, fortstoßen, fortjagen ... ... , Colum.: proturbatis, qui de Othone nuntiabant, Tac.: militum conviciis proturbatus, Tac.: nemo proturbabatur, nemo summovebatur, Plin. pan. – b) lebl. Objj.: pectore silvas, ...
4. condītus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... Quint.: oratio lepore et festivitate conditior, Cic. – u. v. Redner, nemo urbanitate, nemo lepore, nemo suavitate conditior, Cic.
tōnstrīx , trīcis, f. (Femin. zu tonsor), die Schererin, Barbiererin, Plaut. truc. 405 u.a. Mart. 2, 17 ... ... Prisc. part. XII vers. Aen. 1. § 16. p. 463, 16 nemo dicit tonsrix.
cōn-sequor , secūtus sum, sequī, beifolgen, d.i. ... ... vi c., sed suorum voluntate, Nep.: c. tantam gloriam duabus victoriis, Nep.: nemo, qui fortitudinis gloriam consecutus est insidiis et malitiā, laudem est adeptus, Cic.: ...
polliceor , citus sum, ērī (por = pro u. liceor ... ... possum, id omne ad hanc rem conficiendam tibi polliceor ac defero, Cic.: nemo tam divos habet faventes, crastinum ut possit sibi polliceri, sicher auf den ...
... 9, 5 (28), 10: quamvis per nemo homo intellegatur, addidit tamen, Donat. Ter. eun. 3, 5, ... ... lauter Kritik kritiklos sein, Ter. Andr. prol. 17: dicere enim bene nemo potest, nisi qui prudenter intellegit, eine richtige Einsicht hat, Cic. ...
cōgitātio , ōnis, f. (cogito), das Denken, ... ... cogitationem habuisse videantur ii, qui etc., Cic.: si hanc cogitationem homines habuissent, ut nemo se meliorem fore eo, qui optimus fuisset, arbitraretur, Quint. – bes. ...
convīcium , iī, n. (= convocium, aus con u. ... ... scazontes extorqueant, Plin. ep. 5, 10 (11), 2. – Meton., nemorum convicia, picae, die Schmäher, Lästerer, Spottvögel, Ov. met. 5, ...
cōn-suēsco , suēvī, suētum, ere, beigewöhnen, I) v ... ... .: sicut consuerat, Suet. – als eines besondern, vom Verbum des Nebensatzes, nemo est qui non eo (equo), quo (verst. uti) consuevit, libentius ...
cōnsector , ātus sum, ārī (Frequ. v. consequor), ... ... qui dolorem ipsum, quia dolor sit, amet, consectetur, adipisci velit (Ggstz. nemo ipsam voluptatem, quia voluptas sit, aspernatur aut odit aut fugit), Cic.: non ...
auspicium , ī, n. (st. avispicium), die ... ... das Recht, Auspizien anzustellen, propraetores auspicia non habent, Cic.: quod nemo plebeius auspicia haberet, Liv.: habere auspicium domi militiaeque, Liv.: dah. ...
māgnopere u. (bes. bei Cic.) getrennt ... ... keine erhebliche, Liv.: est autem in officio adhuc Orpheus, praeterea m. nemo, nicht leicht jemand, Cic.: quia nemo m. eminebat in novo populo, nicht leicht jemand hervortrat, Liv. ...
aequi-pero (aequiparo), āvī, ātum, āre (aequus u. ... ... vereor, Pacuv. tr. 153: m. Abl. ( durch, an) nemo est qui factis aequiperare (sc. mihi od. me) queat, Enn. ...
cōnfīnium , ī, n. (confinis), I) die Grenzscheide ... ... . plur. neutr. v. confinis no. II] genus eius generis): adhuc nemo exstitit, cuius virtutes nullo vitiorum confinio laederentur, durch Berührung mit dem Laster ...
Buchempfehlung
In die Zeit zwischen dem ersten März 1815, als Napoleon aus Elba zurückkehrt, und der Schlacht bei Waterloo am 18. Juni desselben Jahres konzentriert Grabbe das komplexe Wechselspiel zwischen Umbruch und Wiederherstellung, zwischen historischen Bedingungen und Konsequenzen. »Mit Napoleons Ende ward es mit der Welt, als wäre sie ein ausgelesenes Buch.« C.D.G.
138 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro