ulcīscor , ultus sum, ulcīscī (ulcus), I) jmd. wegen ... ... die sie in ihrer Wut genommen, Liv. 2, 17, 7: ulta ossa patris, Ov. her. 8, 120: lege quod occĭdit ultus ipse suā, Val ...
ē-vīscero , (āvī), ātum, āre (ex u. ... ... Geryon, Sil. – evisceratus, Enn. u. Pacuv. fr.: evisceratum corpus patris, Cic. poët.: eviscerata corpora, Lact.: eviscerata divi corporis forma, eingeweide- ...
ē-mancipo (arch). ēmancupo), āvī, ātum, āre, I ... ... entlassen jmdm. überlassen, filium in adoptionem, Cic.: in patris potestatem emancipatam filiam adoptionis fraude revocaverat, Plin. ep. – 2) ein ...
per-fruor , frūctus sum, fruī, I) ... ... 1, 8. – II) vollständig-, gehörig verrichten, erledigen, mandatis patris, Ov. her. 11, 128 (Ehw. liest ›mandatum patris‹) . – / Lucr. 3, 954 jetzt perfunctus vitai praemia.
sublātio , ōnis, f. (tollo), I) die Erhebung ... ... Aufhebung des Kindes, die Erziehung, filios legitimos faciunt partus et sublatio patris et matris, Donat. Ter. Andr. 3, 1, 6. – 2) ...
prae-lībo , āre, vorher kosten, I) eig.: ... ... . – b) in der Darstellung vorwegnehmen, multa de hoc in patris imperio (in der Beschreibung der Regierung seines Vaters) praelibata sunt, Treb. ...
... nur eine Spur weit abzugehen, Liv.: patris patruique vestigia premens, auf den F. des V.u.O. stehend ... ... Cic. – – 2) bildl.: a) übh.: vestigiis ingredi patris, in die Fußtapfen des V. treten (= ihm nachahmen), Cic.: ...
cōn-fiteor , fessus sum, ērī (con u. fateor), ... ... mit Ang. wem? durch Dat., amorem nutrici, Ov.: amorem patris nutrici, Quint. – od. durch dopp. Acc., se victos, Caes ...
cōn-scendo , scendī, scēnsum, ere (con u. scando), ... ... aufsteigen, sich emporschwingen zu usw., miro gradu ad consulatum ex macellaria patris taberna, Val. Max. 3, 4, 4: usque ad praefecturae praetorianae potentiam ...
... ad ingrediendum invalidus est, Gell. – vestigiis patris (bildl. ), Cic.: vestigiis proelii (bildl.), der Spur des ... ... zur See gehen, Cic.: infestā classe mare, Mela: bildl., vestigia patris, Liv.: pericula, Cic. – v. Lebl., ingreditur nostrum pelagus ...
moderātio , ōnis, f. (moderor), das Mäßigen, ... ... .: tranquilla moderatio imperii, Liv.: melior moderatio et nonnumquam etiam patientia, Quint.: alia patris adversus filium, tutoris adversus pupillum, mariti adversus uxorem moderatio est, Quint. – ...
asperitās , tātis, f. (asper), die Eigenschaft des asper, ... ... Benehmen, im Äußern, die Wildheit, naturae, Cic.: avunculi, Nep.: patris, Ov.: asp. atque rusticitas Maximini, Lampr.: asp. Stoicorum, rauhe, ...
aegritūdo , inis, f. (aeger), der leidende Zustand, das ... ... Ter. Andr. 961), aegr. animi, Liv. u.a.: aegr. patris, Iustin.: levatio aegritudinis, Cic.: aegritudinem abstergere, Cic.: abicere, Cic.: adimere ...
substituo , uī, ūtum, ere (sub u. statuo), I ... ... , 7 (28), 31: Alexander dux (als F.) in locum eius (patris) substituitur, Iustin. 11, 2, 5: in huius locum Artabanus rex ...
ācrimōnia , ae, f. (acer), I) die Schärfe, ... ... vultu pudorem et acrimoniam esse, Cornif. rhet. 3, 26: im Handeln, patris vis et acr., Cic. I. Verr. 52. – v. Abstr., ...
carpentum , ī, n. (ein gallisches Wort), ein zweiräderiger Wagen ... ... vectari, Liv.: supra eum (patrem occisum) carpentum inigere, Varr. LL.: per patris corpus carpentum agere, Liv. – b) als Gepäckwagen, carpenta Gallica multā ...
il-lacrimo , āvī, ātum, āre (in u. lacrimo), ... ... , Cels. 2, 6. – b) v. Pers., m. Dat., patris pestibus, Cic. poët.: morti alcis, Liv. u. Tac.: caedibus ...
con-queror , questus sum, querī, über etw. sich ... ... collegarum suorum iudicio, Augustin. ep. 53, 5. – m. Acc., patris in se saevitiam intolerabilem, Liv.: iniqua iudicia, contumelias, Cic.: inopiam inter ...
prōmissio , ōnis, f. (promitto), die Versprechung, Verheißung ... ... rest. schol. 15, 3: fallaciosae mulieris, Apul. met. 8, 10: patris, Vulg. act. apost. 1, 2. – m. obj. Genet ...
spurcitia , ae, f. u. spurcitiēs , ēī, f ... ... . Placit. de medic. 11, 8. – im moral. Sinne, spurcitia patris, Afran. com. 54: improbi, ibid. 164.
Buchempfehlung
Der aus Troja zurückgekehrte Agamemnon wird ermordet. Seine Gattin hat ihn mit seinem Vetter betrogen. Orestes, Sohn des Agamemnon, nimmt blutige Rache an den Mördern seines Vaters. Die Orestie, die Aischylos kurz vor seinem Tod abschloss, ist die einzige vollständig erhaltene Tragödientrilogie und damit einzigartiger Beleg übergreifender dramaturgischer Einheit im griechischen Drama.
114 Seiten, 4.30 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro