dē-ficio , fēcī, fectum, ere (de u. facio), ... ... . Sinne (Ggstz. in fide manere, ad officium redire), defecerat Samus, descierat Hellespontus, Nep.: ne cuncta Gallia deficeret, Caes.: ut civitates eius insulae, quae ...
ex-tendo , tendī, tēnsum u. tentum, ere, ... ... extendit, Mela: extenditur frons illa ad promunturium, Mela: longo rectoque limite extentus (Pontus), Mela. – c) in der Zeit, sich erstrecken-, sich ...
ab-rumpo , rūpī, ruptum, ere, I) abreißen = ... ... tempestas fastigia aliquot templorum a culminibus abrupta foede dissipavit, Liv. – übtr., Hellespontus Asiam abrumpit Europae, Plin. – equites ab exercitu, Curt.: se latrocinio Antoni ...
vitreus , a, um (vitrum), gläsern, aus Glas, ... ... glänzend, unda, Verg.: fons purus et vitreus, Plin. ep.: v. pontus, Hor.: ros, Ov.: Circe, strahlend, glänzend (als Meergöttin), Hor ...
cȳaneus , a, um (κυάνεος), ... ... 949;αι), zwei kleine Felseninseln in der Mündung des thrazischen Bosporus in den Pontus Euxinus, die Symplegades der Mythe (s. symplēgas das Nähere), j. ...
cerasum , ī, n., die Kirsche, Cels. 2, 24 ... ... ūntis, f. (Κερασοῦς), Stadt in Pontus, Heimat der Kirschen, j. Keresun, Mela 1, 19, 11 (1 ...
ve-sānus (vaesanus), a, um, nichts weniger als vernünftig, ... ... wütend, impetus, Liv.: vultus (Plur. ), Liv.: vires, Ov.: pontus, Prop.: fames, Verg.: Bellona vesanos morsus torquebit, Calp.: vesanum spirantes barbari ...
barbarus , a, um (βάρβαρο ... ... barbaris aeternum omnibus Graecis bellum est eritque, Liv.: u. im Ggstz. zu Pontus, barbarus hic ego sum, quia non intellegor ulli, Ov. – β) ...
Tripolis , is, Akk. im, Abl. ī, f ... ... tripolitischer Wein, Plin. 14, 74. – VI) Stadt und Kastell in Pontus, nebst einem Flusse gleiches Namens, j. Tireboli u. der Fluß j ...
Amastris , idis, f. (Ἄμαστρι ... ... a) Amastriacus , a, um, amastriacisch, orae = Küste von Pontus, Ov. Ib. 331. – b) Amastriānī , ōrum, m. ...
Paphlago , onis, m. (Παφλαγώ ... ... ;αγονία), Paphlagonien, eine kleinasiatische Landschaft zwischen Pontus u. Bithynien, Liv. u.a.
claustrum , ī, n. (claudo), der Verschluß, ... ... Pharon, Lucan. 10, 509: Byzantiorum civitas, claustrum Ponticum, der Schl. zum Pontus, Treb. Poll. Gallien. 6, 8. – β) Plur. ( ...
Corinthus (archaist. Corintus) u. Corinthos , ī, ... ... 953;νθιακός), korinthiazisch, sinus, Liv.: pontus, Ov. – C) Corinthiēnsis , e, korinthiensisch, fons Pirena ...
caeruleus u. caerulus , a, um (2. caelum), ... ... Meere u. v. darauf bezüglichen Pers.u. Dingen: ponti plaga, Lucr.: pontus, aequora, Catull.: mare, Cic. fr.: maris terga, Claud.: Propontis unda ...
Apollōnia , ae, f. (Ἀπολλων ... ... Vitr. 8, 3, 8. – III) milesische Kolonie in Thrazien am Pontus, mit zwei Häfen, zum Teil auf einer Insel erbaut, j. Sizeboli, ...
symplēgas , adis od. ados, Akk. Plur. adas, ... ... auch Cyaneae genannten zwei kleinen Felseninseln vor der Mündung des thrazischen Bosporus in den Pontus Euxinus, die der Sage nach fortwährend aneinander schlugen und alles, was zwischen ihnen ...
nebulōsus , a, um (nebula), von Nebel bedeckt, nebelig, ... ... serenus dies, Solin.: dies nebulosi nubilive, Cels.: locus nebulosus, nebulosior, Cato.: Pontus neb., Mela. – insbes., wegen seiner Feinheit nebelhaft, nebulosa ...
ef-fervēsco , ferbuī u. fervī, ere (ex u. ... ... quasi aestu, ut ad alios accedant, ab aliis recedant, Cic. Planc. 15: Pontus armatus, effervescens in Asiam atque erumpens, das wie eine brandende Woge hineinbraust ...
super-iacio , iēcī, iectum (iactum), ere, I) oben ... ... hinauswerfen, arbores tantae proceritatis, ut sagittis superiaci nequeant, Plin.: scopulos superiacit undā pontus, Verg. – III) hinausschreiten über usw., überschreiten, ...
Aremoricus (Armoricus), a, um (aus dem keltischen are, ... ... = Armoricus tractus, Ven. Fort. carm. 3, 8, 3. – Arem. pontus, das Meer von Bretagne, Auson. ep. 9, 35 p. 167 ...
Buchempfehlung
1587 erscheint anonym im Verlag des Frankfurter Druckers Johann Spies die Geschichte von Johann Georg Faust, die die Hauptquelle der späteren Faustdichtung werden wird.
94 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro