1. prōpudium , iī, n. ( nach Paul. ex Fest. 227, 3 = quasi porro pudendum, also, dessen man sich schämen muß; dah.) I) die entehrende, schamlose Tat, Schamlosigkeit, schamlose Geilheit, Plaut. ...
ēmendātor , ōris, m. (emendo), der Verbesserer, Vervollkommner ... ... 14, 2: timor est emendator asperrimus, Plin. ep. 7, 17, 13: quasi em. sermonis usitati, Cic. Brut. 259. – b) in ethischer ...
beiläufig , subsicīvus (was nebenbei, in den Nebenstunden geschieht, z ... ... operae). – ein b. Gedanke, cogitatio forte iucĭdens. – Adv. quasi praeteriens. in transitu (im Vorbeigehen). – strictim (nur obenhin, nicht ...
prae-timeo , ēre, vorher fürchten, -in Furcht sein, ... ... nihil est nec miserius nec stultius quam praetimere, Sen. ep. 98, 7: quasi quaedam pusillitas animi est aut praetimentis aut desperantis, Lact. 6, 17, 17 ...
Sympathie , a) zwischen Menschen consensus (Übereinstimmung). – concordia ... ... studia acuere [mehren]). – b) in der Natur: cognatio naturae et quasi concentus atque consensus, quam συμπάϑειαν Graeci appellant. – od. concordia ...
membrātim , Adv. (membrum), I) gliedweise, von Glied zu ... ... ) übtr., stückweise, einzeln, nach und nach, enumerare, Varro: quasi membratim gestum negotium, Cic. – insbes. = in kleinen Sätzen ...
dissuāsor , ōris, m. (dissuadeo), der Widerrater, Abrater ... ... Cap. 5. § 467. – b) übtr., v. Lebl.: Auster quasi diss. consilii mei, Cic.: iusti gladius diss., Lucan.: diss. honesti luxus ...
Vorläufer , praecursor (eig.). – praenuntius alcis rei (bildl., der Vorbote, Vorherverkündiger von etwas, z.B. magnarum calamitatum). – quasi dux alcis rei (bildl., Anleiter zu etwas, s. Cic. Tusc. ...
gezwungen , I) Partic., s. zwingen. – II) Adj. = nicht natürlich, coactus (z.B. ... ... – ein g. Stil, oratio contorta: die Worte g. übersetzen, verba quasi invita ac recusantia violentius transferre.
lūminōsus , a, um (lumen), lichtvoll, hell, I ... ... II) übtr., lichtvoll, lichtreich, hervorstechend, sunt maxime luminosae et quasi actuosae partes duae (orationis), Cic. or. 125: luminosissima caritas, Augustin. ...
dēspērātē , Adv. m. Compar. (desperatus), hoffnungslos, ... ... vel securus vel certe non d. sollicitus, Augustin. epist. 56, 2: vulnus quasi frigidius, sed desperatius dolebat, Augustin. conf. 6, 15: desperatius aegrotare, ...
impropriē , Adv. (improprius), uneigentlich, haud impr. appellari manum (v. Elefantenrüssel), Plin. 10, 29: quasi impr. et inscite dictus, Gell. 7 (6), 6, 2: parum ...
vallicula , ae, f. (Demin. v. vallis), das ... ... . ex Fest. 42, 7: übtr., et cum viderit in parietibus eius quasi valliculas pallore sive rubore deformes, kleine Riefen od. Höhlungen, Vulg. Levit ...
nauarchus (nicht nāvarchus), ī, m. (ναυαρχος), der Schiffsführer, Schiffskapitän, ... ... 15, 51. Corp. inscr. Lat. 11, 86: ›nauarchi‹, id est quasi ›navicularii‹, Veget. mil. 5, 2.
1. com-mīlito , āre, Mitsoldat-, Kriegsgefährte sein, übtr., luna quasi commilitans cum dea (Fortuna), sich mit dem Glück gleichs. als Kriegsgefährte (Waffenbruder) verbindend, Flor. 3, 5, 23: quoniam et ipse iam nobiscum commilitat, Augustin. ep ...
circum-flo , āre, rings umwehen, vom Winde, ... ... . 11, 42: mit Acc., im Bilde, sic est hic ordo quasi propositus atque editus in altum, ut ab omnibus ventis invidiae circumflari posse videatur, ...
Vorschule; z.B. gleichs. die V. zu etc., quasi dux alcis rei (s. Cic. Tusc. 4, 64): die beste V. zu, *quo (quā) optime via munitur ad etc.
affirmātē , Adv. m. Superl. (affirmatus v. affirmo), unter Beteuerung der Wahrheit, heilig und teuer, aff. quasi deo teste promittere alqd, Cic. de off. 3, 104. – Superl., ...
operculum , ī, n. (operio), der Deckel, ... ... arculae, Colum.: vasis, Vitr.: op. dolii ferreum, Liv.: aspera arteria tegitur quasi quodam operculo, Cic. – im Sprichw., s. 1. patella.
cōn-sarcio , īre, zusammenflicken, quasi centonem ex multis et pessimis panniculis consarcientes, Interpr. Iren. 2, 14, 2: übtr., consarciens verba tragici tumoris, Gell. 2, 23, 21 H. (Vulg. consarcinans).
Buchempfehlung
»Was soll ich von deinen augen/ und den weissen brüsten sagen?/ Jene sind der Venus führer/ diese sind ihr sieges-wagen.«
224 Seiten, 11.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro