con-do , didī, ditum, ere, I) ... ... doliolis, einpacken, Liv.: alqd in plumbeo vase, Plin.: litteras publicas in sanctiore aerario conditas habere, Cic. (vgl. opes velut sanctiore quodam aerario conditae, Quint.): alqd domi suae conditum iam putare, Cic.: ...
solvo , solvī, solūtum, ere (se u. luo), ... ... pacem, Eutr.: fidem, Ambros. de off. 3, 10, 69: ipsam fori sanctitatem ludorum talarium licentiā, entweihen, Quint.: solventur risu tabulae, die Gesetzestafeln ...
vetus , veteris, Compar. veterior, wofür klassisch vetustior, Superl. ... ... wie man sagt, ergraute Vorzeit, Cic.: veteres (alter Sitte treue) et sancti viri, Sall. fr.: u. so Lucretia vetus Romana, eine alte ...
nihil (zsgz. nīl), n. indecl. (aus nihilum ... ... ., n. rerum humanarum, Cic.: n. mali, Cic.: nihil veri, nihil sancti, kein Wahrheitsgefühl, kein Sinn für Recht, Liv.: doch stehen die ...
vānus , a, um (vgl. altind. ūná-h, ... ... m. Genet., leer an usw., profana philosophiae turba vana sanctitudinis, priva verae rationis, Apul. de deo Socr. 3 in. – 2) ...
dīves , itis, Compar. dīvitior, -ius , Genet. ... ... dithyrambus, Cic. – m. Abl., nulla umquam res publica nec maior nec sanctior nec bonis exemplis ditior fuit, Liv. praef. § 11. – 2) ...
Itōnē , ēs, f. (Ἰτώνη) u ... ... Aoniā devertis Itonē, Stat. Theb. 2, 721 Kohlm. (Queck Ithone): sancti incola Itoni, d.i. Minerva, Catull. 64, 228. – ...
crēsco , crēvī, crētum, ere (Inchoat. zu creo), ... ... in tantas brevi creverant opes seu maritimis seu terrestribus fructibus seu multitudinis incremento seu disciplinae sanctitate, ut etc., Liv. – β) v. einzelnen Pers.: date crescendi ...
medius , a, um (altind. mádhya-h, griech. ... ... mit gewöhnlichen Worten, Ov. – übtr. auf die Pers., innocentiā eximius, sanctitate praecipuus, eloquentiā medius, Vell.: m. plebs, das gewöhnliche Volk, der ...
dē-cēdo , cessī, cessum, ere, wegtreten = abgehen ... ... . – m. Dat. ( wem = vor wem?), sanctis divis, Platz machen, Catull.: alci de via, Plaut.: alci viā, ...
1. cōgito , āvī, ātum, āre (eig. coigito, ... ... 6, 22 extr.: mit dopp. Acc., quem ultimae gentes castiorem, moderatiorem, sanctiorem non modo viderunt, sed aut sperando umquam aut optando cogitarunt? Cic. Balb. ...
2. cultus , ūs, m. (colo), die Pflege ... ... est deorum cultus deos credere, Sen. – im Plur., deorum cultus religionumque sanctitates, Cic.: cultus iusti ac pii, Lact. – u. die verehrende ...
ōrdino , āvī, ātum, āre (ordo), I) ordnen, ... ... cum vestro consilio fuerit ordinatum, id etc., spät. ICt.: hoc etiam praesente sanctione credimus ordinandum, ut etc., spät. ICt. – e) jmd. ...
horreo , uī, ēre (altind. h šyati, starrt ... ... Erinnerung sträubt, Verg. – m. folg. Acc. u. Infin., sancti horruerunt coli se pro diis, Augustin.: pro vana imagine imperii, quod gererent, ...
re-novo , āvī, ātum, āre, erneuern, wiederherstellen, ... ... – m. folg. ut u. Konj., ipsis quoque tribunis, ut sacrosancti viderentur, relatis quibusdam ex magno intervallo caerimoniis renovarunt, Liv. 3, 55, ...
re-texo , texuī, textum, ere, I) Gewebtes ... ... umgestalten, zu einem anderen Menschen machen? Matius in Cic. ep.: decred circumspectissimā sanctitate impium opus censoris retexuit, machte vergessen, Val. Max. – II) ...
patēns , entis, PAdi. (v. pateo), offen, ... ... domus patens atque adeo exposita cupiditati et voluptatibus (Ggstz. domus clausa pudori et sanctimoniae), Cic. Quinct. 93. – B) offenbar, causa, Ov. ...
ab-rogo , āvī, ātum, āre, publiz. t.t., ... ... – übtr., übh. zunichte machen, aufheben, cum ea (lege) pudorem sanctitatemque feminarum, Liv.: Lycurgi leges moresque, Liv.: poenas sibi, sich für straflos ...
dē-sōlo , āvī, ātum, āre, einsam lassen, verlassen, ... ... desolati, von ihren Führern verlassen, Verg.: desolatus aliorum discessione, Tac.: desolata sanctis parentibus, Apul.: aevo desolata senectus, geschwächt vom Alter, Petron.: verb ...
dēbrio , āvī, ātum, āre (de u. ebrio), ... ... v. 2 cod. A (wo Riese ebriatus). – übtr., spiritus sancti gratiā debriatus, Augustin. serm. 169, 5 ed. Mai.
Buchempfehlung
Kammerspiel in drei Akten. Der Student Arkenholz und der Greis Hummel nehmen an den Gespenstersoirees eines Oberst teil und werden Zeuge und Protagonist brisanter Enthüllungen. Strindberg setzt die verzerrten Traumdimensionen seiner Figuren in steten Konflikt mit szenisch realen Bildern. Fließende Übergänge vom alltäglich Trivialem in absurde Traumebenen entlarven Fiktionen des bürgerlich-aristokratischen Milieus.
40 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro